شمال نیوز : شهید حبیب ا...صمدی سروکلائی در سال 1347 در روستای سروکلا از توابع شهرستان جویبار به دنیا آمد.فرزند دوم خانواده بود . دوران کودکی و طفولیت را در روستا گذراند و در همانجا به مدرسه رفت.
ازهمان آغاز کودکی بسیار مهربان و دلسوز بود و در بازیهای کودکانه اش بسیار با دوستان خود با انصاف و بخشش رفتار می کرد.پدر او یک کشاورز ساده و مادر او خانه دار بود و خانواده ای بسیار مذهبی و معتقد داشت.

در دوران انقلاب ، پدر و مادر از آنجاییکه همفکر بودند،بطورمداوم در راهپیمایی ها و تظاهرات شرکت می کردند و بچه ها نیز از همان کودکی آموخته بودند که همیشه باید پیرو ولایت فقیه باشند و به تمامی فرامین حضرت امام(ره)گوش فرا دهند وزمانهایی نیز پیش می آمدکه در مزرعه وقتی صدای بلندگویی را بر علیه شاه می شنیدند،دست از کار می کشیدند و خود را به آن تجمع می رساندند.
شهید بزرگوار صمدی به طور مرتب در پایگاه بسیج محل فعالیت می کرد و اگر انجمن هایی پیدا می شد برای کمک حتما به یاری آنها می شتافت و در بسیج سازندگی بسیار فعال بود و با پایی پیاده از روستا،خودرا به محل ساخت مدرسه و یا مسجد و... می رساند تا از قول خودش اندک کمکی که از دست او بر می آید انجام دهد و دلش همیشه برای مردم مظلوم و فقیر و ستم دیده می تپید و به هر نحو یاری می کرد .

زمانی هم که فرامین دینی را آموخت به نحو احسن وبه موقع انجام می داد تا جایی که ساعت ها در دل شب به نماز می ایستادو از نظر دوستان و آشنایان او متفاوت بودو از همان دوران بوی شهادت در او استشمام می شد.
در سال اول متوسطه از خانواده تقاضا می کند همانطور که برادر بزرگترش در جبهه های حق علیه باطل به نبرد رفته،او را هم رهسپار کنند.ابتدا بعنوان بسیجی دانش آموز راهی می شودو این قول را به پدر و مادر می دهد که همزمان درسش را هم بخواند که تا اول دبیرستان را می گذراند و در حین تحصیل به استخدام قراردادی سپاه در می آید وبعد از آن بعنوان بسیجی پاسدار،راهی جبهه می شود.در غرب،جنوب و کردستان و در بیشتر عملیات ها شرکت می کرد.
گاهی بعنوان آرپیچی زن،گاهی تک تیرانداز،گاهی غواص و .... ودر نهایت بعنوان فرمانده دسته مالک اشتر در جزیره مینو،جزیره دلتنگی ها،نخل های سر به فلک کشیده و جزیره صدها و هزار ها خاطره ،شب بیداریها و درددل با نخل ها پبیست و نه سال پیش در یکی از شب های گرم شهریور ماه سال 1365 به درجه بزرگ شهادت نائل می شود.

در همان شب همگی همه زمان با فرمانده جوان به خاطره بازی می گذراندند و وصیت هایشان را به هم می کنند و پس از غسل شهادت بعد از نماز مغرب و عشاء از خداوند می خواهند که به این وصال پایان دهد و آنها را به دوستان شهیدشان برساند و شهید صمدی نیز از همه ی دوستانش طلب عفو می خواهد و مدام جمله مادر که پسرم،جگر گوشه ام می خواهم با غیرت بجنگی و با اقتدار و جوانمردانه به شهادت برسی،در گوشش زمزمه می شد به حق که او فرزند لایقی بود به سپیده دم طول نمی کشد که خمپاره ای اصابت می کند به غیر از دو نفر همه افراد این دسته به همراه فرمانده جوان عاشق شهادت ،به دیار حق می شتابند و نیمی از پیکر پاکش را که با اصابت خمپاره جداشده بود در جزیره مینو به خاک می سپارندتا آن سرزمین گواه این باشدکه همه ایران وطن من است.